بعضي از عوام و حتي برخي عالمان اهل تسنن به دليل خوشبين نبودن به شيعه و احاديث شيعه گمان مي‌کنند، مهدويت و احاديث مهدوي ساختگي است و مي‌گويند احاديث مهدي در کتب صحاح اهل سنت وجود ندارد و اگر هم باشد در کتاب‌هايي است که از نظر اعتبار ساقط است و اين شيعيان هستند که احاديث مهدي را در کتب خود آورده‌اند. در پاسخ گفته مي‌شود در عين حال که خفقان عمومي دوران بني‌اميه و بني‌عباس و دست‌هاي مرموز و مقتدر سياست وقت و تعصبات شديد مذهبي اجازه نمي‌داده که اخبار مربوط به ولايت و امامت اهل بيت(ع) مورد مذاکره واقع شود و در کتب درج شود، ولي باز هم کتب روايي اهل سنت از احاديث مربوط به مهدي خالي نيست. احاديث زيادي از پيامبر اکرم(ص) صادر شده که سني و شيعه آن‌ها را نقل کرده‌اند و هر کس اگر در آنها دقت کند، برايش روشن مي‌شود که موضوع مهدي و قائم در زمان پيامبر اسلام(ص) امر مسلمي بوده است. به طوري که اين عقيده در بين مردم شايع بود که اصل آن را مسلم دانسته و از فروعاتش بحث مي‌کردند. گاهي مي‌پرسيدند از چه نسلي به وجود خواهد آمد، گاهي از نام و کنيه‌اش سؤال مي‌‌کردند، گاهي مي‌پرسيدند آيا مهدي و قائم يکي است يا نه، گاهي از علت غيبت و وظايف آن امام جويا مي‌شدند.

پيغمبر هم گاه و بي‌گاه از آن وجود مقدس خبر مي‌داد و مي‌فرمود: مهدي موعود از نسل من و از فرزندان فاطمه(س) و حسين(ع) به وجود خواهد آمد، گاهي نام و کنيه‌اش را بيان مي‌داشت، گاهي علامات و مشخصات او را بيان مي‌کرد، پس از وفات رسول اکرم(ص) مسأله‌ مهدويت همواره بين اصحاب آن بزرگوار و تابعين مورد بحث بوده است،

ادامه »

حجت‌الاسلام والمسلمين قرائتي در تفسير آيه 178 سوره مبارکه «آل عمران» با اين مضمون که: «و کساني که کافر شدند، مي‌پندارند مهلتي که به آنان مي‌دهيم برايشان خوب است، همانا به آنان مهلت مي‌دهيم تا بر گناه [خود] بيفزايند و براي آنان عذابي خوارکننده است.» نکاتي را مطرح فرموده‌اند که در ادامه مي‌خوانيم: 1- کفر، مانع شناخت حقيقت است. 2- کوتاه يا بلند بودن عمر و زمان رفاه، به دست خداست. 3- همه انسان‌ها دنبال خير هستند، لکن بعضي در مصداق اشتباه مي‌کنند. 4- مهلت‌هاي الهي، نشانه محبوبيّت نيست. 5- نعمت‌ها به شرطي سودمند هستند که در راه رشد و خير قرار گيرند، نه در راه شر و گناه. 6- طول عمر مهم نيست، چگونگي بهره از عمر مهم است. 7- زود قضاوت نکنيم، پايان کار و آخرت را نيز به حساب آوريم. 8- رفاه و حاکميت ستمگران، نشانه خشنودي خداوند از آنان نيست. چنانکه دليلي بر سکوت ما در برابر آنان نيز نمي‌باشد.

برگرفته از کتاب «تفسير نور»، ج 1، ص 658

وقتي که پيامبراکرم صلي الله عليه وآله و سلم در شب معراج به آسمان چهارم رسيد، فرشته اي را ديد که لوحي در پيش روي خود نهاده و در آن نگاه مي کند و مانند رودي اشک از ديدگان مي ريزد. آن ملک متوجه حضور رسول خدا صلي الله عليه وآله و سلم درآسمان چهارم نشد و لذا جبرئيل با بال خود براو زد و هنگامي که ملک متوجه شد، بلافاصله رکاب آن حضرت را بوسيد ، تعظيم و اکرام نمود و عرض کرد: يا رسول الله مرا معذور داريد، چرا که نور زيادي از اين لوح متصاعد بود و به همين جهت من متوجه حضور شما نشدم. آن حضرت فرمودند: در اين لوح چه چيزي نوشته شده است؟

ملک عرض کرد، در اين لوح نوشته است: لا اله الا الله، محمد رسول الله، علي ولي الله . سپس ملک گفت که من دو رکعت نماز بجا آورده ام که بيست هزار سال طول کشيده است. به امر خدا پنج هزار سال در قيام و پنج هزار سال در رکوع و پنج هزار سال در سجود و پنج هزار سال درحال تشهد بودم. حالا ثواب اين نماز را به شما هديه مي کنم به امت شما. حضرت باز فرمودند که امت من احتياج به نماز تو ندارند. پس بدان که به عزت خدا هر کس از گناهکاران امت من يک بار صلوات بفرستند، ثواب آن از بيست هزارسال طاعت تو برتر است.

منبع: آمالي صدوق، ج 3، ص 429/ لثالي الاخبار،ج3، ص 429

مرحوم حضرت آيت الله العظمي بهجت مي فرمود: انجام طاعت و ترک معصيت به حسب ظاهر مشکل است، و سلمان شدن مشکل، بلکه کالمحال است، و لذا غير از معصومين-عليهم‌السلام- همه به ترک طاعت و فعل معصيت مبتلا هستيم.مرحوم حضرت آيت الله العظمي بهجت مي فرمود: انجام طاعت و ترک معصيت به حسب ظاهر مشکل است، و سلمان شدن مشکل، بلکه کالمحال است، و لذا غير از معصومين-عليهم‌السلام- همه به ترک طاعت و فعل معصيت مبتلا هستيم و معصوم بودن مثل اين که نشدني است، ولي در افراد بشر، شمر هم بسيار است؛

اما آيا چيزي هست که مطلب* را آسان کند؟ از اموري که خيلي سهل الموونه و آسان است – ولو عمل بر خلاف قول باشد- اين است که انسان ملاحظه کند و ببيند اگر ملتزم به طاعت و تارک معصيت باشد، ايا حال او مثل صورتي است که ترک طاعت و فعل معصيت مي کند و آيا اين حال مثل حالت اول است، يا خير؟

ادامه »

مرحوم ميرزا اسماعيل دولابي مي فرمود: خيلي چيزها مخفي است. بايد آن را با منقاش محبت بيرون آورد. اهل محبت هنرهاي بزرگي دارند. علم را از ائمه(عليهم‌السلام) مي‌کشيدند. يعني با محبت مي‌نشستند. اصلا به حضرت نگاه نمي‌کردند، فقط حواسش به دلش بود و به آن جا که حضرت دارد صحبت مي کند چسبانيده بود.

آن برجسته‌ها، علم را از مواليان مي‌کشيدند. محب سالم از محبوبش، مريد سالم از مرادش، شاگرد سالم از استادش، علم و معرفت را بيرون مي‌کشد. طالب سالم از خوبان خدا علم را بيرون مي‌کشد. به گوش و اينها کار ندارد، بلکه اخلاص و ادب نشان مي‌دهد. حضرت سلمان را ديدي چقدر با ادب نزد پيغمبر خدا و ائمه(عليهم‌السلام) مي‌نشست و آن جور علم را اخذ کرد. نه مساله پرسيد و نه اين طرف و آن طرف دويد. مومنين را سرافراز کرد.

ادامه »

پيامبر خدا صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم : خداوند متعال ، به وجود جوان عبادت پيشه بر فرشتگان مى‏ نازد و مى‏ فرمايد : بنگريد اين بنده مرا ! به خاطر من از شهوت خويش دست کشيده است .

کنز العمّال : 43057 منتخب ميزان الحکمة : 288

 امام صادق عليه السلام در روايتي تاکيد فرموده اند؛ اگر کسي سه خصلت ذيل را نداشته باشد دچار خسران خواهد شد. قال الامام الصادق عليه السلام…. مَنْ لَمْ يرْغَبْ فِي ثَلَاثٍ ابْتُلِي بِثَلَاثٍ مَنْ لَمْ يرْغَبْ فِي السَّلَامَةِ ابْتُلِي بِالْخِذْلَانِ وَ مَنْ لَمْ يرْغَبْ فِي الْمَعْرُوفِ ابْتُلِي بِالنَّدَامَةِ وَ مَنْ لَمْ يرْغَبْ فِي الِاسْتِکثَارِ مِنَ الْإِخْوَانِ ابْتُلِي بِالْخُسْرَان .[1]

هر کس به سه چيز رغبت و تمايل نداشته باشد، گرفتار مي شود: هر کس مسالمت جو نباشد به خواري مبتلا مي شود. هر کس به نيکوکاري رغبت نکند، پشيمان مي شود. هر کس تعداد برادران خود را زياد نکند ضرر خواهد کرد.

پي نوشت: [1] تحف العقول عن آل الرسول (ص)، ص: 319