وقتي که پيامبراکرم صلي الله عليه وآله و سلم در شب معراج به آسمان چهارم رسيد، فرشته اي را ديد که لوحي در پيش روي خود نهاده و در آن نگاه مي کند و مانند رودي اشک از ديدگان مي ريزد. آن ملک متوجه حضور رسول خدا صلي الله عليه وآله و سلم درآسمان چهارم نشد و لذا جبرئيل با بال خود براو زد و هنگامي که ملک متوجه شد، بلافاصله رکاب آن حضرت را بوسيد ، تعظيم و اکرام نمود و عرض کرد: يا رسول الله مرا معذور داريد، چرا که نور زيادي از اين لوح متصاعد بود و به همين جهت من متوجه حضور شما نشدم. آن حضرت فرمودند: در اين لوح چه چيزي نوشته شده است؟

ملک عرض کرد، در اين لوح نوشته است: لا اله الا الله، محمد رسول الله، علي ولي الله . سپس ملک گفت که من دو رکعت نماز بجا آورده ام که بيست هزار سال طول کشيده است. به امر خدا پنج هزار سال در قيام و پنج هزار سال در رکوع و پنج هزار سال در سجود و پنج هزار سال درحال تشهد بودم. حالا ثواب اين نماز را به شما هديه مي کنم به امت شما. حضرت باز فرمودند که امت من احتياج به نماز تو ندارند. پس بدان که به عزت خدا هر کس از گناهکاران امت من يک بار صلوات بفرستند، ثواب آن از بيست هزارسال طاعت تو برتر است.

منبع: آمالي صدوق، ج 3، ص 429/ لثالي الاخبار،ج3، ص 429