رسول خدا در حق مهدي فرموده است: اگر از عمر دنيا به جز يک روز باقي نباشد، خداوند آن روز را طولاني مي گرداند تا مردي از عترت من بيايد که هم نام من است؛ او جهان را پر از عدل و داد نمايد، آن چنان که پر از ظلم و ستم شده باشد پايگاه خبري آينده روشن - آيات بسياري در قرآن وجود دارند که امامان معصوم عليهم السلام آن ها را به وجود مقدس امام مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف تفسير نموده اند. اما برخي از اين آيات نيز در تفسير ائمه عليهم السلام به ياران امام مهدي نسبت داده شده اند. آيه اول « وَلَئِنْ أخَّرْنا عَنْهُمُ الْعَذابَ إلَي اُمَّة مَعْدُودَة لَيَقُولُنَّ ما يَحْبِسُهُ أَلا يَوْمَ يَأتِيهِمْ لَيْسَ مَصْرُوفاً عَنْهُمْ وَحاقَ بِهِمْ مَا کانُوْا بِهِ يَسْتَهْزِءوُنَ» ؛ « اگر ما عذاب را تا (آمدن) “امّت معدوده” از آن ها به تأخير بيندازيم، مي گويند: “چه چيز آن را باز مي دارد؟” آگاه باش! هنگامي که آن روز بيايد، عذاب از آن ها برگردانده نمي شود و آنچه را که مسخره مي کردند، آن ها را فرو خواهد گرفت».(1) در روايتي از امام باقر عليه السلام آمده است که در تفسير اين آيه فرمود: « منظور از “امّت معدوده” (امّت شمرده شده)، همان اصحاب مهدي در آخرالزمان هستند که 313 نفر به تعداد اهل “بدر” مي باشند و همان گونه که پاره هاي ابر پاييزي به هم مي پيوندند، آنان نيز در آن واحد (نزد آن حضرت) گرد مي آيند».(2) در حديثي از امام صادق عليه السلام نيز آمده است: « منظور از “عذاب” خروج قائم است (که سبب معذب شدن کافران مي باشد) و منظور از “امّت معدوده” اصحاب اوست که به تعداد اهل بدر هستند».(3) آيه دوم « ألَّذِينَ اِنْ مَکَّنّاهُمْ في الاَْرْضِ أَقامُوا الصَّلوةَ وَءاتَوُا الزَّکوةَ وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنْکَرِ وَ للهِِ عاقِبَةُ الاُْمُور» ؛ « همان کساني که چون در زمين به آن ها فرمان روايي دهيم، نماز را به پا مي دارند و زکات را مي پردازند و به نيکي فرمان مي دهند و از زشتي باز مي دارند و فرجام کارها از آنِ خداست».(4) امام باقر عليه السلام در تفسير آين آيه شريفه فرموده است: « اين آيه درباره مهدي و ياران او نازل شده است. خداوند منان، شرق و غرب جهان را تحت سيطره آن ها در مي آورد و دين را به وسيله آن ها در جهان آشکار مي سازد و ديگر از ظلم و ستم ها و بدعت ها نشاني در روي زمين باقي نمي ماند» .(5) آيه سوم « فَاسْتَبِقُوا الخَيْرَاتِ أَيْنَ ما تَکوُنُوا يَأْتِ بِکُمُ اللهُ جَمِيعاً» ؛ « پس در کارهاي نيک بر يکديگر پيشي گيريد. هر کجا که باشيد، خداوند همگي شما را مي آورد».(6) در سخني از امام باقر عليه السلام در تفسير اين آيه آمده است: « منظور از خيرات، ولايت اهل بيت است و منظور از “يَأْتِ بِکُمُ اللهُ جَمِيعاً"، 313 تن از ياران قائم مي باشند … به خدا سوگند! در يک لحظه همچون قطعات ابر پاييزي گرد آمده، پيرامون شمع وجودش حلقه مي زنند و در ميان رکن و مقام با او بيعت مي کنند و همراه او پيمان نامه اي از رسول اکرم است که آن را ـ امامان معصوم عليهم السلام ـ يکي پس از ديگري به ارث برده اند».(7) آيه چهارم « وَعَدَ اللّهُ الَّذينَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي اْلارْضِ کَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ لَيُمَکِّنَنَّ لَهُمْ دينَهُمُ الَّذِي ارْتَضي لَهُمْ وَ لَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا يَعْبُدُونَني لا يُشْرِکُونَ بي شَيْئًا وَ مَنْ کَفَرَ بَعْدَ ذلِکَ فَأُولئِکَ هُمُ الْفاسِقُونَ» ؛ « خداوند به کساني از شما که ايمان آورده و کارهاي شايسته انجام داده ‏اند وعده مي ‏دهد که قطعاً آنان را حکمران روي زمين خواهد کرد، همان گونه که به پيشينيان آن ها خلافت روي زمين را بخشيد و دين و آييني را که براي آنان پسنديده، پابرجا و ريشه ‏دار خواهد ساخت؛ و ترسشان را به امنيت و آرامش مبدل مي‏ کند، آنچنان که تنها مرا مي پرستند و چيزي را شريک من نخواهند ساخت و کساني که پس از آن کافر شوند، آن ها فاسقانند».(8) امام زين العابدين عليه السلام پس از قرائت اين آيه شريفه فرمود: « به خدا سوگند! آن ها دوستان ـ و شيعيان ـ ما اهل بيت هستند. خداوند به وسيله مردي از ما که مهدي اين امّت است، وعده اي را که در اين آيه به مؤمنان صالح داده، تحقق خواهد بخشيد. رسول خدا در حق مهدي فرموده است: اگر از عمر دنيا به جز يک روز باقي نباشد، خداوند آن روز را طولاني مي گرداند تا مردي از عترت من بيايد که هم نام من است؛ او جهان را پر از عدل و داد نمايد، آن چنان که پر از ظلم و ستم شده باشد».(9) آيه پنجم « مَنْ يَرْتَدَّ مِنْکُمْ عَنْ دينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللهُ بِقَوْم يُحِبُّهُمْ وَ يُحِبُّونَهُ أَذِلَّة عَلَي الْمُؤْمِنينَ أَعِزَّة عَلَي الْکافِرِينَ» ؛ « هر کس از شما از دين خود برگردد، به زودي خداوند گروهي را مي آورد که دوستشان دارد و آن ها نيز او را دوست دارند. در برابر مؤمنان، فروتن و در برابر کافران، سرسخت و نيرومند هستند».(10) در حديثي از امام صادق عليه السلام در تفسير اين آيه آمده است: « صاحب الامر در پناه خدا محفوظ است. اگر همه مردم از بين بروند، خداوند ياران او را خواهد آورد. آنان کساني هستند که خدا در باره آن ها فرموده است: “اگر اين ها بدان کفر ورزند، ما گروهي ديگر را بر آنان گماريم که بدان کافر نباشند"(11) و آنان هستند کساني که در باره آن ها فرموده است: “خداوند گروهي را مي آورد که دوستشان دارد و آن ها نيز او را دوست دارند. در برابر مؤمنان، فروتن و در برابر کافران، سرسخت و نيرومند هستند"». (12) بنا بر تفسير اين آيات، صفات ياران امام مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف را مي توان اين چنين بر شمرد: داراي قدرت فوق العاده اي هستند که در يک لحظه از مکان هاي مختلف به مکه مي روند و به آن حضرت ملحق مي شوند. آن ها محبوب خدا هستند و خداوند محبوب آنان. خدا، آن ها را در زمين توانايي و فرمانروايي مي دهد و به دست آن ها، کافران را عذاب مي کند. آنان نماز را به پا مي دارند و زکات را مي پردازند. به نيکي ها امر مي کنند و از بدي ها باز مي دارند. پي نوشت: 1. هود: 8. 2. ينابيع المودّة، ج 3، ص 241. 3. غيبت نعماني، ص 241. 4. حج: 41. 5. بحارالانوار، ج 51، ص 47 و 48. 6. بقره: 148. 7. غيبت نعماني، ص 282. 8. نور: 55. 9. تفسير مجمع البيان، ج 7، ص 240. 10. مائده: 54. 11. انعام: 89. 12. ينابيع المودّة، ج 3 ، ص 237.