سرّ اين که در هنگام دعا دو دست را به طرف آسمان بلند مى‏ کنيم چيست؟با اين که خداوند در همه جا و در هر طرف مى ‏باشد.

پاسخ :

محمّد بن الحسن از محمّد بن الحسن الصفّار، از محمّد بن عيسى، از محمّد بن عيسى، از قاسم بن يحيى، از جدّش حسن بن راشد، از ابو بصير از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام نقل کرده که آن جناب فرمودند: پدرم از پدرش از پدران گرامش عليهم السّلام نقل کرده‏ اند که اميرالمؤمنين عليه السّلام فرمودند: هر گاه يکى از شما نمازش تمام شد دو دستش را به طرف آسمان بلند کند و دعا نمايد.

ابن سبا عرض کرد: يا امير المؤمنين آيا خدا در همه مکان ها نيست؟ امير المؤمنين عليه السّلام فرمودند: آرى. عرضه داشت: پس چرا دست ها را به طرف آسمان بلند کنيم؟ حضرت فرمودند: مگر اين آيه را نخوانده‏اى؟ وَ فِي السَّماءِ رِزْقُکُمْ وَ ما تُوعَدُونَ‏ (روزى شما با همه وعده ‏ها که به شما داده‏ اند در آسمان مى‏ باشد)

پس روزى را طلب نمى‏ کنند مگر از مکان و جايگاه روزى و آنچه حق تعالى وعده ‏اش را داده است آسمان مى‏ باشد.

منبع: ابن بابويه، محمد بن على، علل الشرائع / ترجمه ذهنى تهرانى - ايران ؛ قم، چاپ: اول، 1380ش.