اينجانب مهدي قاضي خاني در مورخ 30/ 8/94 در ساعت 6 صبح وصيت‌نامه خود را نوشته(ام). نمي‌دانم چگونه شروع نمايم مرا ببخشيد. اين که خداوند متعال به اين بنده حقير نظر لطف و کرامت داشته (در حالي که) بنده خوبي براي او نبوده و نيز فرزند اهلي براي پدر و مادر عزيزم نبودم. از خداوند بزرگ و پدر و مادرم‌ مي‌خواهم عاجزانه مرا ببخشند و ما را حلال بنمايند. و از پدر و مادر مي‌خواهم بسيار مرا دعا نموده و نيز در برابر سختي‌ها صبر و توکل به خداوند بزرگ کنند. و نيز از همسر عزيز و مهربانم که کوه صبر و تحمل و انسان (است) بر حق (که) او از من صبر و گذشت بالايي دارد که اين سالها بنده حقير را تحمل و در برابر سختي‌ها ياري نموده از او مي‌خواهم که مرا حلال نموده و در تربيت فرزندانمان بسيار کوشا بوده که مي‌دانم او فردي بسيار بزرگ و داري صبر و گذشت فراوان است و عاجزانه درخواست مي‌کنم فرزندانمان را در حفظ قرآن و اسلام و شهدا هدايت و تربيت کنند که خداوند بزرگ در اين کار او را هدايت خواهد کرد. لازم به ذکر مي‌دانم که از تمامي دوستان و فاميل و هم‌رزمان عزيزم و خواهر و برادر دينيم چند نکته مهم را اهميت دهند عاجزانه درخواست کنم که بسيار به نماز اول وقت و احترام به پدر و مادر اهميت دهند و چند توصيه‌اي از بنده حقير: بسيار به پدر و مادر احترام کنيد و به ديدار اقوام و دوستان برويد از فقرا و نيازمندان دل جويي کنيد. قرآن را سرلوحه زندگي قرار بدهيد. در خط شهدا و امام شهدا حرکت کنيد و گوش به فرمان ولي‌امر زمان باشيد و رهبر عزيزمان را در اين راه تنها نگذاريد تا پرچم را به صاحب اصلي برسانند.

ادامه »

• وظيفه مسلمانان در برابر القاي شبهات منافق کسي است که در ظاهر مسلمان ولي در باطن کافر باشد. هنگامي که خبري مي دهد دروغ مي گويد. وقتي وعده اي مي دهد تخلف مي کند. ادعاي اصلاح وليکن در عين حال در حال انجام فساد در جامعه مي باشد.
•  «منافق» واژه اي است قرآني که از ماده «نفق» و «نفاق» گرفته شده و در لغت به معني خارج شدن و تمام شدن است و در اصطلاح کسى است که در باطن کافر و در ظاهر مسلمان است.
•  وجه تسميه منافق از «نفق» به معنى نقب است که از راهى به دين وارد و از راه ديگرى خارج مي شود. در قرآن کريم آيات فراواني به موضوع منافقين مي پردازد تا آنجا که سوره اي مستقل نيز در شرح حال آنها به نام «سوره منافقون» نازل شده و اين مطلب بيان کننده اهميت موضوع است.
• در ارتباط با منافقان غير از آيات قرآن، سخنان بسياري از پيامبر خدا (صلي الله عليه و اله)، امام علي (عليه السلام) و ديگر ائمه اطهار (عليهم السلام) وجود دارد. در دوران امام علي (عليه السلام) منافقان خسارت هاي بسياري به حکومت امام (عليه السلام) وارد کردند و سبب شکست و حتي شکل گيري برخي جنگ ها شدند؛ لذا امام به مناسبت هايي در توصيف و نکوهش آنان مطالبي بيان نمود که در اين جا به تعدادي از آنها که در نهج البلاغه آمده؛ اشاره مي کنيم
• - 1گمراه بودن و به گمراهي کشاندن ديگران: «أُحَذِّرُکُمْ أَهْلَ النِّفَاقِ فَإِنَّهُمُ الضَّالُّونَ الْمُضِلُّونَ وَ الزَّالُّونَ الْمُزِلُّون …»؛ [1] شما را از اهل نفاق مي ترسانم؛ چرا که آنان گمراه و گمراه کننده اند، دچار لغزش و لغزاننده اند. به هر وسيله کوبنده اى براى گمراه کردن شما متوسل مي شوند، و در هر کمين گاهى کمين مي کنند. براى فريب مردم به دور از ديده حرکت مي کنند، و چون روباه در ميان جنگل انبوه از درخت مي جهند. … راه سخت و دشوار باطل را آسان جلوه مي دهند، و از راه حق بر اين پايه که راهى سخت و تنگ است مي ترسانند. اينان ياران شيطان، و زبانه هاى آتش اند، آنان حزب شيطان اند، و بدانيد حزب شيطان زيانکارانند.

•  2- سخن گفتن بدون فکر و انديشه: «إِنَّ لِسَانَ الْمُؤْمِنِ مِنْ وَرَاءِ قَلْبِهِ وَ إِنَّ قَلْبَ الْمُنَافِقِ مِنْ وَرَاءِ لِسَانِه …»؛[2]

ادامه »

پیوند: http://barak.ostan-mr.ir/Default.aspx

نکته کلیدی در باره انتخابات مطرح شده در بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار دست اندر کاران برگزاری انتخابات 1394/10/30

1

ملت ایران پیروز قطعی همه انتخابات

انتخابات یک مسابقه ملی است.وقتی تیم های ورزشی خوب بازی می کنند، چه تیم الف، چه تیم ب و چه تیم پ، اگر برد فدراسیون از بازی قوی و سالم این ها به خود می بالد.انتخابات هم همینجور است.حالا هر کسی ببرد، هر کسی ببازد.در واقع برد و باختی برای ملت وجود ندارد؛ ملت در هر صورت برنده است.

2

عوامل تامین سلامت همه انتخابات

مشارکت عمومی و حضور همگانی ملت ایران
بصیرت عمومی مردم و انتخاب افراد صالح
تمکین همگانی در مقابل قانون و نهادهای قانونی
پرهیز نامزدها از اهانت، تهمت و غیبت نسبت به یکدیگر
پرهیز از بدبین کردن مردم نسبت به انتخابات
پرهیز نامزدها از وعده ها و شعارهای غیر عملی و غیر قانونی
رعایت صداقت در حرف زدن و رفتار با مردم

تذکر: پرهیز از متهم کردن جریان مومن و انقلابی به تند روی

3

شاخص های انتخاب افراد صالح

کسی که خودش را سپر بلای مشکلات کشور قرار بدهد
کشور را به دشمن نفروشد
فانی در خدمات، مصالح و منافع عمومی مردم باشد
مصالح کشور را برای رودر بایستی با این و آن، زیر پا نگذارد

4

شکر گزاری واقعی نعمت انتخابات با برگزاری خوب و سالم آن

انتخابات یک نعمت بزرگ و یک فرصت بزرگ است و یک فرصت بزرگ است، شکر گزاری لازم دارد.شکرگزاری به این است که همه مان در هر جا که هستیم سعی کنیم این را خوب و سالم برگزار کنیم.نگذاریم با رفتارهای ما، با حرف های ما، با بعضی از نسنجیده گویی هایی که گوشه و کنار انسان می شنود، این عمل بزرگ، این حرکت بزرگ و این افتخار بزرگ مشوّش و مشوّه بشود.این را حواسمان باشد.

مرحوم حضرت آيت الله سيد علي آقا قاضي شاگردان خود را به خواندن دعايي در قنوت سفارش مي کرد. علامه طهراني ذيل جمله: «اللهم أرنا الاشياء کما هي» مي‌فرمايد: «از جمله فقرات دعائي است که در قنوت نمازهاي فريضه و نافله خوانده مي‌شود و اول فقره آن اين است: «اللهم ارزقني حُبک، وحب ما تحبه و حب من يحبک و العمل الذي يبلغني الي حبک و اجعل حب أحب الاشياء الي.»

(همه اين دعا را در «بحرالمعارف» ص 309، قسمتي را از حضرت رسول و قسمتي را از اميرالمومنين(ع) آورده است و نيز در مجموعه مطبوعه‌اي کوچک از حاج ملا محمد جعفر کبودر آهنگي قسمتي از آن موجود است.) آيت عظماي حق مرحوم حاج ميرزا سيد علي آقا قاضي به شاگردان خود دستور مي‌داده‌اند اين دعا را در قنوت نمازهايشان بخوانند.»

کتاب اسوه عارفان – ص 77

استاد بزرگ اخلاق آقاي ميرزا اسماعيل دولابي پيش از وفات براي زندگي مومنانه 15 دستورالعمل را ذکر مي‌کند که به ترتيب در ذيل آورده شده است:

1. هر وقت در زندگي‌ات گيري پيش آمد و راه بندان شد، بدان خدا کرده است؛ زود برو با او خلوت کن و بگو با من چه کار داشتي که راهم را بستي؟ هر کس گرفتار است، در واقع گرفته ي يار است.

2.زيارتت، نمازت، ذکرت و عبادتت را تا زيارت بعد، نماز بعد، ذکر بعد و عبادت بعد حفظ کن؛ کار بد، حرف بد، دعوا و جدال و… نکن و آن را سالم به بعدي برسان. اگر اين کار را بکني، دائمي مي شود؛ دائم در زيارت و نماز و ذکر و عبادت خواهي بود.

3.اگر غلام خانه‌زادي پس از سال ها بر سر سفره صاحب خود نشستن و خوردن، روزي غصه دار شود و بگويد فردا من چه بخورم؟ اين توهين به صاحبش است و با اين غصه خوردن صاحبش را اذيت مي کند. بعد از عمري روزي خدا را خوردن، جا ندارد براي روزي فردايمان غصه دار و نگران باشيم.

ادامه »

پيامبر اکرم صَلَّي اللهُ عَلَيهِ وَالِهِ وَ سَلَّمَ مي فرمايد: الدُّنْيا دَارُ مَنْ لَا دَارَ لَهُ وَ مَالُ مَنْ لَا مَالَ لَهُ لَهَا يجْمَعُ مَنْ لَا عَقْلَ لَهُ وَ عَلَيهَا يعَادِي مَنْ لَا عِلْمَ لَهُ وَ عَلَيهَا يحْسُدُ مَنْ لَا ثِقَةَ لَهُ وَ لَهَا يسْعَي مَنْ لَا يقِينَ لَهُ [1]

رسول اکرم صلّي الله علَيه و آله و سلَّم فرمودند: دنيا خانه کسي است که خانه ندارد و ثروت و مال کسي است که ثروت و مال ندارد. کسي که عقل و خرد ندارد، دنيا را براي خودِ دنيا جمع مي­ کند و کساني که علم و آگاهي ندارند، براي دنيا، نزاع و دشمني مي­کنند. کساني که به خداوند اعتماد ندارند، بر سر دنيا حسد مي­ ورزند و کساني براي خودِ دنيا و به دست آوردن آن سعي و تلاش مي کنند که معاد و آخرت را باور ندارند.

شرح حديث

انساني که خانۀ آخرت را از دست داده است، دنيا را به عنوان خانۀ خود قرار داده و از آن بيرون نمي ­رود. کسي که خانۀ آخرت را دارد، در خانۀ اجاره ­اي دنيا نمي ­نشيند و انساني که دستش از سرمايه و ثروت اخروي خالي است، امور مادي دنيايي را سرمايه خود مي­ داند که مي­ گذارد و مي­ رود و کسي که از عقل و خرد بي ­بهره است، به دنبال جمع کردن همين امور دنيايي براي خود دنيا است، نه براي بهره بردن از امور دنيايي براي روزي که بايد حساب آن را پس بدهد که از کجا آورده و در چه راهي خرج کرده است. انسان ­هايي که نادان هستند، بر سر همين امور دنيايي با يکديگر به نزاع و دشمني مي ­پردازند اما هر دو آنها دنيا را مي ­گذارند و مي­روند. آن هم براي کساني که برايشان فاتحه هم نخواهند خواند. اينها بر سر همين دنيا حسد، يعني آرزوي زوال نعمت براي ديگران را دارند. اين انسان­ ها اعتماد و اتکاي به خداوند نداشته و باور و يقين به معاد و آخرت هم ندارند.

پي نوشت [1] مجموعه ورام، جلد1، صفحه 130

منبع : پايگاه اطلاع رساني آيت الله حاج شيخ مجتبي تهراني

روِي عَن رسولِ الله صلّي الله عليه و آله و سلّم مي فرمايد: الدُّنْيا دُوَلٌ فَمَا کانَ لَک أَتَاک عَلَي ضَعْفِک وَ مَا کانَ مِنْهَا عَلَيک لَمْ تَدْفَعْهُ بِقُوَّتِک وَ مَنِ انْقَطَعَ رَجَاؤُهُ مِمَّا فَاتَ اسْتَرَاحَ بَدَنُهُ وَ مَنْ رَضِي بِمَا قَسَمَهُ اللَّهُ قَرَّتْ عَينُهُ.

رسول خدا صلي اللَّه عليه و آله فرمود: دنيا متحول است و ثبات و قرار ندارد. آنچه که براي تو مقرّر شده است به تو خواهد رسيد، گرچه در نهايت ضعف و ناتواني باشي؛ و آنچه که به ضرر و زيان تو باشد باز هم به تو خواهد رسيد، گرچه در کمال قدرت و نيرومندي باشي و هرگز جلوي آن را نتواني گرفت. و هر کس که اميد خود را از آنچه که از دست رفته قطع کند، بدنش آسايش خواهد داشت و آن کس که راضي باشد به آنچه که خدا روزي او نموده دل و چشمش روشن خواهد شد. [1]

شرح حديث

«الدُّنْيا دُوَلٌ». حضرت در ابتدا وضع دنيا را بيان مي ­فرمايند. دنيا در گردش است. يعني دنيا هيچ­ گاه براي هيچ کس ثابت نيست. دنيا هيچ ثبوت و قراري براي هيچ کس ندارد. اين وضع دنيا است.«فَمَا کانَ لَک أَتَاک عَلَي ضَعْفِک». آنچه که خدا تقدير کرده به تو خواهد رسيد گرچه در نهايت ضعف و ناتواني باشي. چه بسا انسان فکر مي کند که از نظر امور دنيايي توان به دست آوردن فلان منفعت را ندارد، ولي چون مقدّر شده است به او خواهد رسيد. «وَ مَا کانَ مِنْهَا عَلَيک لَمْ تَدْفَعْهُ بِقُوَّتِک» در جايي هم که مواردي به ضرر و زيان تو باشد باز به تو خواهد رسيد هر چند تو در کمال قدرت و نيرومندي باشي؛ هرگز نمي تواني آنها را از خودت دفع کني. بنابر اين، تو نه مي تواني براي خودت جلب منفعت کني و نه مي تواني از خودت دفع ضرر کني.«وَ مَنِ انْقَطَعَ رَجَاؤُهُ مِمَّا فَاتَ اسْتَرَاحَ بَدَنُهُ».

اگر انسان از چيزهايي که دلش مي خواسته به دست بياورد امّا به دست نياورده قطع اميد کند، بدنش راحت مي شود. به عبارت ساده ضعف اعصاب نمي گيرد! يعني در فکر اين نباش که اي کاش به دست مي آوردم! اي واي که فلان چيز از دستم رفت!… اين افکار و خيالات، باعث فشار عصبي و روحي براي تو مي شود. اين به نفع تو است که به چيزهايي که به آن دست پيدا نکردي اميد نبندي. به دست نيامده که نيامده! نشد که نشد! «وَ مَنْ رَضِي بِمَا قَسَمَهُ اللَّهُ قَرَّتْ عَينُهُ». اگر کسي به آنچه که خدا داده است خشنود باشد، چشمش روشن مي شود. چون خدا داده است خوشحال هم مي شود.

هسته مرکزي اين جملات چيست؟ اين است که خيال نکن که تو مي تواني کاري انجام بدهي. نافع خدا است، ضارّ هم خدا است. او است که امور را براي تو تقدير مي کند. بي جهت خودت نقشه نکش. اگر نقشه بکشي، خدا به نقشه ات ضربه مي زند. بنابر اين، تو برو به وظيفه ات عمل کن. اين چيزها را به او واگذار کن. برو سراغ خودش که سرنخ منافع و مضارّ به دست او است. اين را بدان که تو هيچ کاره اي. او گفته در محدوده شرع بلند شو و به دنبال روزي برو، تو هم بگو چشم! بقيه اش را به او واگذار کن. نفع مال او است، دفع ضرر هم از او است. منافع را از او بخواه، از او اين را هم بخواه که ضررها را از تو دفع کند. روي خودت، توانت و فکرت هيچ وقت تکيه نکن. هنگامي هم که او براي تو تدبير کرد و به دستت رسيد، آن را که به تو داده قبول کن، خوشحال شو و راضي شو. اگر اين رضايت باشد، آن وقت يک زندگي شيرين پيدا مي کني؛ نه ضعف اعصاب مي گيري، نه بي جهت دنبال دنيا مي دوي، بي جهت خودت را، فکرت را و بدنت را هم ناراحت نمي کني. هم روحت راحت است هم بدنت. در آخر هم خوشحال و راضي هستي و چشمت روشن مي شود. اينها همه در صورتي است که به او اتکا کرده باشي. از او خواستي، او هم به تو عطا کرده است. و آنچه را هم که به تو نداده صلاحت نبوده است. اگر اين حالت در تو باشد زندگي تو در همين نشئه دنيايت، همراه با خوشي دروني و حتي خوشي بيروني خواهد بود و ناخوشي بيروني هم به سراغ تو نمي آيد.

پي نوشت [1] مجلسي، بحارالانوار، جلد 74، صفحه 145

به پيشگاه تو هر کس رسيد، زانو زد

اسير بودي و پيشت يزيد زانو زد

امين وحي در آغاز «سوره‌ي مريم»

همينکه مدح تو را ميشنيد زانو زد

فراز گوش کسي که شنيد وصف تو را

«رقيب» نيز شبيه «عتيد» زانو زد

غزل، قصيده، رباعي که جاي خود دارند!

به پاس مدح تو حتّي سپيد زانو زد

مقام قافله سالاري تو را تا عرش

هزار قافله با صد اميد زانو زد

بدون اينکه بداند چه ها کشيدي تو

کسي که بار غمت را خريد … زانو زد

زبان نيزه و شمشير پيش تو لاااال است

که در گداز کلامت «حَديد» زانو زد

قسم به جسم بدون سر «مدافعان حرم»

که زير پاي تو حتّي «وريد» زانو زد

به زينبيّه چو شد باز، پاي نامَحرم

چقدر دور و بر تو شهيد زانو زد …

سروده:  سجادشاکری

پیوند: http://rasekhoon.net/

پرستاري، به معناي کمک به رفع نيازهاي‌جسمي و رواني بيمار است و در کشورهاي‌غربي پس از کارهاي پرستاري فردي به نام‌فلورانس نايشنگل آغاز مي‌گردد، و قدمتي به‌طول چند صد سال دارد. در اسلام پرستاري از شروع جنگ‌هاي‌اوليه در صدر اسلام در ميادين جنگ‌ها شروع‌گرديده و تاريخ هزار ساله دارد. در بعضي روايات، از پرستاري پيامبراني نام‌برده شده که قبل از ظهور اسلام‌مي‌زيسته‌اند.

**لزوم پرستاري

امام صادق‌عليه السلام: «المؤمن في تبارهم و تراحمهم و تعاطفهم‌کمثل الجسد اذا اشتکي تداعي له سائره‌بالسهر و الحمي‌» مؤمنان در احسان و نيکي به يکديگر ومهرورزيدن و مهرباني به هم، مانند پيکري‌هستند که هرگاه عضوي از آن به دردآيد،اعضاي ديگر نيز به بي‌خوابي و تب با اوهمدردي مي‌کنند. در جامعه اسلامي، افراد نسبت‌به يکديگرنبايد و نمي‌توانند بي‌تفاوت باشند، وپايه واساس زندگي بر محبت و رسيدگي به يکديگرمي‌باشد، به خصوص نسبت‌به سالمندان يابيماران اين تعهد و احسان بايد صورت پذيرد.

**پرستاري از ديدگاه ائمه‌عليهم السلام

در موقعيت‌هاي متفاوت پيامبر و ائمه‌گرامي‌عليهم السلام رهنمودهاي فراواني در اين امرارائه فرموده‌اند. از جمله سخناني که‌پيامبرصلي الله عليه وآله در آخرين روزهاي عمربابرکتشان در مسجد مدينه فرمودند: چنين‌است: «من قام علي مريض يوما و ليلة بعثه‌الله مع ابراهيم الخليل‌عليه السلام فجاز علي‌الصراط کالبرق اللامع و من سعي لمريض‌في حاجة فقضاها خرج من ذنوبه کيوم‌ولدته امه‌» کسي که يک روز و يک شب پرستاري‌بيماري را به عهده بگيرد، خداوند او را باابراهيم خليل‌عليه السلام محشور مي‌کند، پس هم‌چون درخشش برقي از صراط عبور مي‌کند وکسي که در برطرف کردن نيازهاي مريض‌تلاش کند و نياز او را برآورد، همانند روزي که‌از مادر متولد شده است از گناهانش پاک‌مي‌گردد.

ادامه »

فضائل و مناقب حضرت زينب عليهاالسلام

1- زينت پدر معمولا پدر و مادر نام فرزند را انتخاب مى‏کنند، ولى در جريان ولادت حضرت زينب عليهاالسلام والدين او اين کار را به پيامبراسلام جد بزرگوار آن بانو، واگذار نمودند. پيامبر (ص) که در سفر بود، بعد از بازگشت از سفر، به محض شنيدن خبر تولد، سراسيمه به خانه على عليه السلام رفت، نوزاد را در بغل گرفت و بوسيد، آن گاه نام زينب (زين + اب) را که به معناى «زينت پدر» است‏ براى اين دختر انتخاب نمود.

2- علم الهى مهمترين امتياز انسان نسبت ‏به ساير موجودات - حتى ملائکه - دانش و بينش اوست و برترين علم‏ها، علمى است که مستقيما از ذات الهى به شخصى افاضه شود، يعنى داراى علم «لدنى‏» باشد. زينب عليهاالسلام به شهادت امام سجاد عليه السلام داراى چنين علمى است، آن جا که به عمه‏اش خطاب کرد و فرمود:« انت عالمة غير معلمة وفهمة غير مفهمة ؛ تو بي آنکه آموزگاري داشته باشي؛ عالم و دانشمند هستي.»

3- عبادت و بندگى حضرت زينب عليهاالسلام ازعاشقان عبادت و شب زنده داران عاشق بود، و هيچ مصيبتى او را از عبادت باز نداشت. امام سجاد عليه السلام فرمود:« عمه‏ام زينب در مسير کوفه تا شام همه نمازهاى واجب و مستحب را اقامه مى‏نمود و در بعضى منازل از شدت گرسنگى و ضعف، نشسته نماز مي گزارد.« امام حسين عليه السلام که خود معصوم و واسطه فيض الهى است هنگام وداع به خواهر عابده‏اش مى‏فرمايد:« خواهر جان! مرا در نماز شب فراموش مکن!» اين نشان از آن دارد که اين خواهر، به قله رفيع بندگى و پرستش راه يافته و به حکمت و هدف آفرينش دست ‏يازيده است.

4- عفت و پاکدامنى عفت و پاکدامنى، برازنده‏ ترين زينت زنان، و گران قيمت‏ ترين گوهر براى آنان است. زينب عليهاالسلام درس عفت را به خوبى در مکتب پدر آموخت، آن جا که فرمود:» مجاهد شهيد در راه خدا، اجرش بيشتر از کسى نيست که قدرت دارد اما عفت مى‏ورزد،- يعني قدرت انجام گناه را دارد ولي از آن دوري مي کند- نزديک است که انسان عفيف فرشته‏اى از فرشتگان باشد.« زينب کبرى عفت ‏خويش را حتى در سخت‏ ترين شرايط به نمايش گذاشت. او در دوران اسارت و در حرکت از کربلا تا شام سخت ‏بر عفت ‏خويش پاى مى‏فشرد. مورخين نوشته‏اند: « او صورت خود را با دستش مى‏پوشاند چون روسريش از او گرفته شده بود.»

5- ولايت مدارى زينب عليهاالسلام که حضور هفت معصوم را درک کرده، در تمامى ابعاد ولايت مدارى (معرفت امام، تسليم بى چون و چرا بودن، معرفى و شناساندن ولايت، فداکارى در راه آن و) … سر آمد است.

6- روحيه بخشى در مسافرت‏ها و نيز در حوادث تلخ، آن چه بيش از هر چيز براى انسان لازم است، روحيه و دلگرمى است. يکى از بارزترين اوصاف زينب عليهاالسلام روحيه بخشى اوست. او بعد از شهادت مادر، روحيه بخش پدر و برادران بود، در شهادت برادرش امام حسن عليه السلام نقش مهمى را براى تسلاى بازماندگان ايفا کرد. پس از شهادت امام حسين عليه السلام و در طول دوران اسارت، اين صفت نيکوى زينب بيشتر ظهور کرد. او پيوسته ياور غمديدگان و پناه اسيران بود.

7- صبر يکى از بارزترين اوصاف انسان‏هاى کامل، صبر و بردبارى در فراز و نشيب‏هاى روزگار و تلخى‏هاى دوران است. قرآن کريم در آيات متعددى به صابران بشارت داده و پاداش‏هاى فراوان آن‏ها را يادآورى نموده است. زينب عليهاالسلام از اين جهت در اوج کمال قرار دارد. در زيارتنامه آن حضرت مى‏خوانيم:« ملائکه آسمان از صبر تو به شگفت آمدند.

8- ايثار زينب مجلله دراين صفت نيز گوى سبقت را از ديگران ربوده است. او براى حفظ جان ديگران، خطر را به جان مى‏خرد و در تمام صحنه‏ها، ديگران را بر خود مقدم مى‏دارد. او در ماجراى کربلا حتى از سهميه آب خويش استفاده نمى‏کرد و آن را نيز به کودکان مى‏داد. در بين راه کوفه و شام، با اين که خود گرسنه و تشنه بود، ايثار را به بند کشيده و آن را شرمنده ساخت.

9- شجاعت و شهامت از صفات بارز پروا پيشگان اين است که خدا در نظر آنان بزرگ و غير او در نظرشان کوچک، حقير و فاقد اثر مى‏باشد. امام على عليه السلام مى‏فرمايد:« خالق در جان آنان بزرگ است، پس غير او در چشمشان کوچک مى‏باشد.» سّر شجاعت اولياى الهى نيز در همين است. زينب که خود چنين ديدى دارد، و در خانواده شجاع تربيت ‏شده است، از شجاعت ‏حيدرى بهره ‏مند است. او « شير زن هاشمى‏» لقب گرفته است.»

10- فصاحت و بلاغت زينب بدون آن که دوره ديده و يا تمرين خطابه کرده باشد و در حال تشنگى، گرسنگى، خستگى اسارت، و از نظر روانى داغ دار، آواره و تحقير شده با کسانى سخن مى‏گويد که نه تنها با او هماهنگ نيستند بلکه حتى سنگ و خاکروبه بر سر او ريخته‏اند، با اين حال صداى زينب بلند مى‏شود که:«اى مردم کوفه! اى نيرنگ بازان و بى وفايان . . .» سخنان زينب عليهاالسلام چنان بود که وجدان خفته مردم را بيدار کرد و صداى گريه از زن و مرد و پير و جوان و خردسال بلند شد. زينب کبري سلام الله عليها در کلام معصومين رسول خدا صلي الله عليه و آله : هر کسى که بر زينب و مصايب او بگريد ثواب گريستن کسى را به او مى دهند که بر دو برادر او حسن و حسين گريه کند. حضرت زهرا سلام الله عليها : محبت دخترم زينب به حسين بي نهايت است، که بي ديدار حسين آرام نمي گيرد. اگر بوي حسين را نشنود، قالب تهي مي کند. رسول خدا صلي الله عليه و آله : وصيّت مي کنم حاضرين و غائبين امّت را که اين دختر را به حرمت پاس بدارند، همانا وي مانند خديجه کبري است.