هر که در عشق علي(ع) گم مي‌شود

مثل گل محبوب مردم مي‌شود

طوفان نامت که وزيدن مي‌گيرد، همه غبارهاي روي دل پاک مي شوند. شور تازه هاي در آوندهاي زمين به جريان مي افتد و درختان به احترام نام عظيمت خم مي شوند.

ای امیرمومنان(ع)!يک عمر با عشق تو نفس کشيده‌ام، اما امروز مي‌خواهم در عشق تو گم شوم.

خوشا به حال فرشتگان که نمازهايشان را به تو اقتدا مي کنند؛ آنچنان که کوه‌ها و رودها و پروانه‌ها پشت سرت به نماز مي ايستند.

تو آن مردترين هستي که عدالت از سرانگشتان تو برکت يافته است و شمشير تو ميزان روز رستاخيز است.

شک ندارم که لبهايت در هيچ لحظه اي جز نام خدا را تلاوت نمي کرد.

هر رودي که به تو متوصل شود، اقيانوس مي شود.هر برگ خشکي که نام تو را مي برد به سبزي و تازگي مي گرايد. هر قطره باراني که به زمين مي رسد با عشق تو به رودها مي‌پيوندد.

  یاعلی(ع)!حکايت عشق پاياني ندارد، اما اينک روز غريبي فرزندان تو و روزشگفت تنهايي زمين است. حالا ديگر ارکان زمين مي لرزد و سطرهاي نهج البلاغه خونرنگ شده است. ديگر در خواب هم نمي توان ديد که مردي در چاه تنهايي اش، باراني از خورشيد بريزد.

ديگر ماه در هيچ شبي صوت مناجات تو را نخواهد شنيد.

خبر در کوچه هاي کويري کوفه مي پيچد که علي (ع) از محراب به آسمان پل زده است

یاعلی(علیه السلام)!!

برخيز! کوچه هاي کوفه پا به پاي يتيمان گرسنه، انتظارت را مي کشند. چشمهايت را باز کن! تا خورشيد از گوشه لبخند يتيمان کوفه طلوع کند.

عبدالرحیم سعیدی راد