شرط قبولی اعمال
11 اسفند 1394
- قالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّي اللهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ وَسَلَّمَ: وَ الَّذِي بَعَثَنِي بِالْحَقِّ نَبِياً لَوْ أَنَّ رَجُلًا لَقِي اللَّهَ بِعَمَلِ سَبْعِينَ نَبِياً ثُمَّ لَمْ يأْتِ بِوَلَايةِ أُولِي الْأَمْرِ مِنَّا أَهْلَ الْبَيتِ مَا قَبِلَ اللَّهُ مِنْهُ صَرْفاً وَ لَا عَدْلًا[1]
- ترجمه حديث
- حضرت رسول اکرم صلّي الله عليه و آله و سلّم فرمودند: سوگند به آن کسي که مرا به حق به پيامبري مبعوث کرد، اگر کسي در روز قيامت در حالي که در نامه اعمال خود عمل هفتاد پيامبر را داشته باشد، خداوند تبارک و تعالي را ملاقات کند، امّا به همراه آن اعمال، ولايت ولي امر از اهل بيت عصر خودش را نياورده باشد، خداوند متعال از او هيچ عمل واجب و مستحبي را قبول نمي کند.
- شرح حديث
- ولايت ولي امر آن پيوند دروني قلبي و اعتقادي به ولي الله الاعظم امام زمان(عجّل الله تعالي فرجه الشّريف) ميباشد. اگر انسان مسلماني اين پيوند دروني- قلبي و اعتقادي را نداشته باشد، در روايت «لو» آمده يعني بر فرض محال خداوند را با اعمال ظاهري هفتاد پيامبر ملاقات کند از او هيچ عمل واجب و مستحبي قبول نمي شود؛ به اين معنا که در اعمال، يک شرط صحّت عمل است که فقهي است مثل اين که در نماز، لباس نمازگزار غصبي نباشد و يا مقدّمات نماز اين گونه است، و بُعد صحيح انجام دادن عمل است و در روزه و حجّ و در تمام اعمال عبادي شرط صحّت بايد رعايت شود، ولي همين اعمال با شرط صحّت را هم خداوند قبول نميکند، بلکه قبولي عمل(آن مراتبي که از انجام اعمال به انسان داده ميشود و ترفيع درجات بهشتي) بايک شرط است که بايد با امام معصوم در عصر و ايام خود از نظر قلبي پيوند و از نظر اعتقادي به امامت او اعتقاد داشته باشد؛ يعني ولايت ناقص را کامل کند، و ايمان و عمل صالح هم بايد باشد، يعني ايمان و عمل صالح به همراه ولايت، مانند دو بال هستند که هيچ کدام به تنهايي کارآيي ندارد و هر وقت که با هم باشند، باعث پرواز و عروج انسان در ملکوت و…مي شود.
- پي نوشت [1] امالي شيخ مفيد، حديث 8، صفحه 115
