ماه مبارک رمضان ماه رجعت دوباره به معنويت، جهاد با نفس، کسب فضايل اخلاقي و کرامت انساني است و با آغاز اين ماه دل و جان مؤمنان و روزه‌داران آماده شنيدن معارف الهي مي‌شود و بهترين فرصت براي رشد روحيه دينداري و بندگي در مردم است، در يک کلام ماه رمضان ماه بندگي خداي متعال است، با فرا رسيدن ماه بهار قرآن در بسياري از کشورهاي اسلامي مسلمانان مساجد را غبارزدايي کرده و براي برپايي برنامه‌هاي عبادي و مذهبي مساجد را آماده مي‌کنند و معمولاً در ايام ماه رمضان برنامه‌ها و درس هاي مختلف ديني و قرآني در مساجد برگزار است، به مناسبت اين ماه که نيمه آن متعلق به کريم اهل بيت امام حسن مجتبي(ع) است، در ادامه به فوايد مسجد و اهميت نماز در کلام اين امام همام اشاره مي‌شود:

*فوائدمسجد

«مَنْ اَدامَ الْاِخْتِلافَ اِلَى الْمَسجِدِ اَصابَ اِحْدى ثَمانٍ: آيَةً مُحْکَمَةً وَ اَخاً مُسْتَفاداً وَ عِلْماً مُسْتَطْرَفاً وَ رَحْمَةً مُنتَظِرةً وَ کَلِمَةً تَدُلُّهُ عَلَى الْهُدى اَوْ تَرُدُّهُ عَنْ رَدِىٍّ وَ تَرَکَ الذُّنُوبَ حَياءً اَوْخَشْيَةً» ؛ امام حسن(ع) فرمود: کسى که رفت و آمد به مسجد دارد، يکى از اين هشت‏ فايده به او مي‏‌رسد:

1- آموختن آيه و دليلي روشن.

2 - يافتن دوست و رفيقي مفيد.

3 - فراگيرى علم و دانشي جديد.

4 - برخوردارى از رحمتى که انتظار داشت.

5 - دريافت سخنى که راهنماى او باشد.

6 - دانستن کلامي که او را از انحراف دور سازد.

7 - ترک کردن گناهان به خاطر حيا.

8 - دوري از گناهان به خاطر ترس از خدا

*سفارش خانواده به نماز درکلام امام حسن(علیه السلام)

«رَحِمَ اللَّهُ اِمْرَءً وَعَظَ نَفْسَهُ وَ وَعَظَ اَخاهُ وَ اَهْلَ بَيْتِهِ فَقالَ: «يا اَهْلاهُ! صَلاتُکُم صَلاتُکُم، زَکاتُکُم ‏زَکاتُکُم، مِسْکينُکُمْ مِسْکينُکُم، جيرانُکُمْ جيرانُکُم» لَعَلَّ اللَّهَ تَعالى يَرْحَمُهُ فَيَجْمَعَ لَهُ اَهْلَهُ يَوْمَ ‏الْقِيامَةِ، فَاِنَّ اللَّهَ تَعالى اَثْنى عَلَى نَبِىٍّ مِنْ اَنْبِيائِهِ فَقالَ: «وَکانَ يَأْمُرُ اَهْلَهُ بِالصَّلاةِ وَالزَّکاةِ وَکانَ عِنْدَ رَبّهِ مَرْضِيّاً»؛ امام حسن(ع) فرمود: رحمت خداوند بر مردى که خود و برادران و خانواده‌‏اش را موعظه و سفارش کند و بگويد: اى دوستان و خانواده‏‌ام! نمازتان، نمازتان، زکاتتان، زکاتتان، نيازمندان، نيازمندان، همسايه‏‌هاى‏ شما، همسايه‏‌هاى شما (که بايد حقوقشان را مراعات کنيد)» که در روز قيامت لطف و عنايت خداوند شامل حال او شده و همراه خانواد‏ه‌اش قرار دهد. همانا خداوند پيامبري از پيامبرانش را چنين ستايش‏ کرده است: «او خانواده‏‌اش را به نماز و زکات امر مى‏‌کرد و مورد رضاى ‏خدا بود».

*مقدم کردن همسایه دردعا

«رَأَيْتُ أُمِّى فَاطِمَةَ ع قَامَتْ فِى مِحْرَابِهَا لَيْلَةَ جُمُعَتِهَا فَلَمْ تَزَلْ رَاکِعَةً سَاجِدَةً حَتَّى اتَّضَحَ عَمُودُ الصُّبْحِ وَ سَمِعْتُهَا تَدْعُو لِلْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ تُسَمِّيهِمْ وَ تُکْثِرُ الدُّعَاءَ لَهُمْ وَ لَا تَدْعُو لِنَفْسِهَا بِشَىْ‏ءٍ فَقُلْتُ لَهَا: يَا أُمَّاهْ لِمَ لَا تَدْعُوِنَّ لِنَفْسِکِ کَمَا تَدْعُوِنَّ لِغَيْرِکِ؟ فَقَالَتْ: يَا بُنَىَّ الْجَارُ ثُمَّ الدَّارُ»؛ امام حسن(ع) فرمود: در شب جمعه‏‌اي مادرم فاطمه(س) را ديدم که در محراب عبادتش ايستاده و تا سپيده صبح پيوسته در رکوع و سجود بود و مى‏‌شنيدم که به مردان و زنان با ايمان دعا مى‏‌کرد و يکي يکي نام مي‏‌برد و بسيار دعا مى‏‌کرد، ولى براى خود هيچ دعايى نکرد، گفتم: مادر جان! چرا همان طور که براى ديگران دعا مى‏‌کنى، براى خود دعا نمى‏‌کني، مادرم فرمود: فرزندم! اول همسايه، سپس اهل‏ خانه.

*اولویت واجبات

«اِنَّ مَنْ طَلَبَ الْعِبادَةَ تَزَکّى لَها وَ اِذا اَضَرَّتِ النَّوافِلُ بالْفَرِيضَةِ فَارْ فَضُوها» ؛ امام حسن(ع) فرمود: هر کس خواهان عبادت خداوند است، دل را براى آن پاک مى‏‌کند و هنگامي که نمازهاى مستحبى باعث ضرر به ‏نمازهاى واجب شد، بايد آن را ترک کنيد.

منبع:مشرق