«آيا هيچ گاه در دل شب دور از هياهوي زندگي به آسمان پرستاره نگاه کرده‌ايد؟ و روح شما به عظمت و زيبايي آن مجذوب شده است؟ اين احساس احترام و ستايش به عظمت و زيبايي، اظهار خضوع و تسليم در برابر خالق آن نيايش ناميده مي‌شود.

نيايش، ارتباط قلبي است با ذات عالم هستي

نيايش، راز و نياز دروني است با کمال مطلق

نيايش کشش روح است به سوي کانون غيرمادي جهان

نيايش پرواز انسان است به سوي پروردگار عالم

نيايش منحصر به انسان‌ها نيست تمام موجودات عالم در نيايشي بزرگ شرکت دارند هر يک به زبان خود خدا را تسبيح مي‌کنند.

شعله شمع خود نيايشي است و سوختن پروانه نيايشي ديگر

خنده معصوم کودک نيايشي است و مهر پاک مادر نيايشي ديگر

نيايش يک سير روحاني و مکاشفه دروني است که در آن وجود آدمي مي‌جوشد، مي‌سوزد به روح مبدل مي‌شود به فراخناي عالم هستي بالا مي‌رود و در وجود کل حل مي‌گردد.

آدمي قلب دارد که مرکز احساس عرفاني و ارتباط با کانون نامرئي حيات و درک زيبايي است اين قلب با محصولات عقل سيراب نمي‌شود نيايش لطيف‌ترين و عميق‌ترين نياز فطري قلب است.

هنگام نيايش پرده‌هاي ضخيم عالم محسوسات از روي قلب به کناري مي‌رود و مشعل فروزان روح آدمي نورافشاني مي‌کند.

نيايش آرامش ضمين مي‌آورد نفس را تصفيه مي‌کند روح را انبساط مي‌دهد ايجاد نشاط مي‌کند و ظرفيت وجود انسان را از کمال مطلق لبريز مي‌نمايد.

در ميان نيايش ها نيايش عشاق شوري ديگر دارد. در ميان عشاق عالم نيز علي (ع) جايگاهي خاص دارد.

علي مظهر کمال و عشق و انسانيت آن چنان عاشقانه راز و نياز مي‌کند که دل آدمي آب مي‌شود آن همه قدرت و شجاعت با آن همه خضوع و بندگي آن همه شور و عشق با آن همه ترس از فراق، راستي که مافوق طاقت بشري است.

اگر پيرزني ضعيف که قدم به دروازه مرگ نهاده است از ترس و وحشت در مقابل خداي تضرع کند چندان تعجب آور نيست يا بيچاره‌ مضطري که جبر زمان بي‌رحمانه خردش کرده است امن يجيب بگويد باز هم قابل درک است ولي آنجا که قدرتمندترين و بي‌نيازترين مرد روزگار از شب تا به صبح، خاضعانه راز و نياز مي‌کند و مي‌گريد قابل فهم بشري نيست.

علي فرياد مي‌زند: خدايا من به خاطر ترس از جهنمت تو را نمي‌پرستم به بهشت تو نيز طمعي ندارم تو شايسته پرستشي و محرک من فقط عشق به تو است.

علي تاجر پيشه نبود که با خداي خود معامله کند و در ازاي عشق پاداشي بخواهد عشق شيرازه حيات و هستي او بود و بدون عشق نمي‌توانست زنده بماند.

دعاي کميل شراره‌هاي آتشي است که از قلب و روح علي (ع) برخاسته و علي (ع) آن را به دوست خود کميل تعليم داده است.براي کسب فيض زنده دلان اين نيايش بزرگ به فارسي برگردانده شده است.»

         يکي از نيايش‌هاي دکتر مصطفي چمران