اگر درنهایت کار،منتظرنتیجه حتمی شویم وبگوییم حتماًپیروز میشویم،باخته ایم. یاس ازنتیجه وجزم برنتیجه هردومشکل داردوبحران ایجادمیکند؛درحالی که بایدبدانیم اگرپیروزشدیم چه کنیم واگرشکست خوردیم چه کنیم.

مبانی واهداف حکومت اسلامی مسئله راخیلی متفاوت میکند.باتوجه به این اهداف،معلوم میشود که دررابطه بانتایج کار،چه پیروزی وچه شکست ،چه باید کرد؟

این بصیرت که 《برای من چه پیش می آید》 دیگرمهم نیست؛《چه باید بکنم》مهم است واین مسئله راخیلی متفاوت میکند.پیروزی یک تکلیف دارد، شکست ومصیبت سنگین یک تکلیف دیگر.

شکست درروحیه افراد اثردارد.بسیارمهم است این ها راچگونه بازسازی کنیم وچگونه نسل جدیدرابوجود آوریم وجایگزین کنیم.

نه غرورپیروزی رابگیریم ،نه یاس شکست وسازش راکه حالا شکست خورده ام،سازش کنم وازهدف هاچشم بپوشم وتخفیف دهم ؛بلکه هراندازه گرفتاری مان زیادترباشد ،تازه بایدمقدمات کارمان رافراهم کنیم.

وقتی دیدیم باامکاناتی که داریم،به هدف ها نمیرسیم ، باید امکانات رابیشتر وزمینه هارافراهم کنیم تابه نتیجه مناسب برسیم.

برشی ازکتاب تحلیلی نوازحکومت دینی اثر علی صفائی حائری(عین صاد)