مرحوم ميرزا اسماعيل دولابي مي فرمود: در دنيا هم، رزق بهشتي وجود دارد. اصلا مومنين در دنيا هم رزق بهشتي مي‌خورند. آيا وقتي که از روي محبت مي خوري بهشتي نيست؟ اگر از روي محبت بخوري و از روي محبت بخوراني اين غذا بهشتي است. سلام از روي محبت و سخن گفتن از روي محبت بهشتي است. غذاهاي روحي و جسمي که از روي محبت مي خوريد همه بهشتي است. اميدوارم تمام اينها را راحت بفهميم و درک کنيم. خدا ما را زنده زنده نزديک برده است. مي‌برد اما با محبّت، ولي متوجه نيستيم. آدم با محبت جان مي دهد و متوجه نيست.
خدا مي‌داند اگر يکي از آنهايي که خداوند در خزانه‌اش دارد بيايد اين جا و با ما صحبت کند، همه را مي‌برد و به قصرهاي بهشت مي‌نشاند و هيچ ملتفت نمي‌شويم؛ نه حساب، نه کتاب، نه جهنّم و نه قيامت صغرا. آن جا خدا را مي‌بينيم، پيامبر و امام را مي‌بينيم. اگر نصيب شود اين قدر براي آنها سهل و آسان است. با ما صحبت مي‌کنند، ما هم کم کم دل مي‌دهيم. همين طور که داريم گوش مي‌دهيم ما را همراه کلامش مي‌برد. مي‌برد آن جا که خودش نشسته است. الان مغزهاي شما خيلي پرکار است. خداوند به شما نصرت داده است با ولايت و صدق و تقواي خودتان راه مي‌رويد و گرنه مغزها در عالم متلاشي است؛ اگر اتفاقي آن طرف دنيا افتاده باشد به اين طرف دنيا خبر مي‌رسد. مغز انسان مگر چقدر قوّت دارد که همه اينها را بگيرد.

در قديم وقتي حرف همسايه را مي‌زدند مي‌گفت: بابا من حوصله ندارم. رهايم کن. با اين اوضاع دستگاه خيلي وسيع شده است. سفره فهم و ادراک و معاشرت خيلي وسيع شده است. اميدوارم همه شما از غيبت و تهمت و … در امان باشيد.
کتاب طوبي محبت – ص 102
مجالس حاج محمد اسماعيل دولابی