مردي به خدمت امام صادق(ع) آمد و عرضه داشت : من مرتکب گناهي شده ام. امام صادق(ع) فرمود :خدا مي بخشه. آن شخص عرضه داشت :گناهي که مرتکب شده ام خيلي بزرگ است.

امام فرمود: اگر به اندازه ي کوه باشد خدا مي بخشد. آن شخص عرضه داشت: گناهي که مرتکب شده ام خيلي بزرگتر است. امام فرمود : مگر چه گناهي مرتکب شده اي؟ وآن شخص به شرح ماجرا پرداخت. پس از اتمام سخن امام صادق(ع) رو به آن مرد کرد و فرمود: خدا مي بخشد ، من ترسيدم که نماز صبح را قضا کرده باشي.

از امام صادق(ع) پرسيدند که چرا کساني که در آخر زمان زندگي مي کنند رزق و روزيشان تنگ است؟ فرمودند : به اين دليل که غالبا نمازهايشان قضا است.

همچنين مرحوم آيت الله حاج شيخ حسنعلي اصفهاني (معروف به نخودکي) در وصيت خود به فرزندش مي گويد: اگر آدمي چهل روز به رياضت و عبادت بپردازد ولي يک بار نماز صبح از او فوت شود، نتيجه آن چهل روز عبادت بي ارزش (نابود) خواهد شد. فرزندم تو را سفارش مي کنم که نمازت را اول وقت بخوان و از نماز شب تا آن جا که مي تواني غفلت نکن.»